تبادل لینک هوشمند
تخلص : نام وشهرت شعری شاعر که در بیت های آخر شعرش آورده می شود. هر چند «امین» ! بسته ی دنیا نی ام دل بسته ی یاران خراسانی خویشم رهبر معظم و فرزانه ی انقلاب در غزلیات خویش «امین » تخلص می نمایند. صرف بیهوده مکن عمر گرامی پروین ! آخر این عمر گران مایه بهایی دارد خاموش محتشم! که دل سنگ آب شد بنیاد صبر و خانه ی طاقت خراب شد خاموش محتشم! که از این حرف سوزناک مرغ هوا و ماهی دریا کباب شد خاموش محتشم !كه ازین شعر خون چكان در دیده اشك مستمعان خون ناب شد خاموش محتشم !كه ازین نظم گریه خیز روى زمین به اشك جگرگون پر آب شد خاموش محتشم ! كه فلك بس كه خون گریست دریا هزار مرتبه گلگون حباب شد خاموش محتشم ! كه به سوز تو آفتاب از آه سرد ماتمیان ماهتاب شد خاموش محتشم ! كه ز ذكر غم حسین جبریل را ز روى پیمبر حجاب شد نظامی ! بس کن این گفتار خاموش چه گویی باجهان پنبه در گوش ؟ شهریارا ! بی حبیب خود نمی کردی سفر این سفر راه قیامت می روی ،تنها چرا ؟ همه گویند طاهر! تار بنواز صدا چون می کند تار شکسته؟ خدمت مخلوق کن بی مزد و بی منت بهار ! ای خوش آن بینا که روزی دست نابینا گرفت سعدیا ! مرد نکونام نمیرد هرگز مرده ان است که نامش به نکویی نبرند حافظ! مکن اندیشه که آن یوسف مه روی باز آید و از کلبه ی احزان بدر آیی حافظ ! وصال می طلبد از ره دعا یا رب دعای خسته دلان مستجاب کن در دهان خلق افکندی مرا فیض را افسانه کردی عاقبت پروین ! زکج روان سخن از راستی چه سود کاو آن کسی که نرنجد زحرف راست؟ حافظ ! از دولت عشق تو سلیمانی شد یعنی از وصل تو اش نیست بجز باد به دست حافظ از بهر تو آمد سوی اقلیم وجود قدمی نه به وداعش که روان خواهدشد
نظرات شما عزیزان:
